حسین بن علی روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با ۴۰۰۰ نفر در کربلا اردو زد. در روز هفتم محرم آب را بر حسین و همراهانش بستند و در نهم محرم ، شمر با ۴۰۰۰ نفر و نامه‏ای از طرف عبیدالله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر بن سعد دستور داده بود با حسین بجنگند و او را بکشند و اگر این‌کار از دوست او برنمی‌آید، فرماندهی را به شمر واگذارد.

روز دهم محرم حسین بن علی با ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده ^[۲] و دشمن با ۳۰۰۰۰ نفر ^{[ نیازمند منبع ]} در مقابل هم قرار گرفتند، جنگ آغاز شد و امام حسین و یارانش کشته شدند. پس از جان‌باختن حسین، سپاه عمر بن سعد سر ۷۰ تن از لشکریان حسین را جدا کرد (غیر از حر و علی‌اصغر ) و بر بالای نیزه‌ها گذاشت. ^{[ نیازمند منبع ]}

خیمه‏ها غارت و در نهایت آتش زده شد، ساربان شترهای کاروان حسین بن علی به‌نام بجدل بن سلیم برای بدست‌آوردن انگشتر حسین بن علی، انگشت وی را برید تا انگشتر را بدست آورد و در نهایت سپاه عمر بن سعد اجساد شهدای کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد پس از سه روز توسط قوم بنی‏اسد دفن شدند